19-09-2024

 ਨਹਾਉਣ ਗਏ ਡੁੱਬਦੇ ਕਿਉਂ

ਹੱਸਦੇ, ਖੇਡਦੇ, ਮੌਜਾਂ ਮਾਨਣ ਗਏ ਘਰ ਜਿਊਂਦੇ ਵਾਪਸ ਨਾ ਆਉਣ ਦੀਆਂ ਦਰਦਨਾਕ ਘਟਨਾਵਾਂ ਅੱਜਕਲ੍ਹ ਵਾਪਰ ਰਹੀਆਂ ਹਨ। ਇਨ੍ਹਾਂ ਲਈ ਕਸੂਰਵਾਰ ਕੋਈ ਵੀ ਹੋਵੇ ਪਰ ਇਹ ਵੱਡੀ ਲਾਪ੍ਰਵਾਹੀ ਦਾ ਨਤੀਜਾ ਹੈ। ਗ਼ਲਤੀ ਭਾਵੇਂ ਆਪਣੀ, ਸਾਥੀ ਜਾਂ ਪ੍ਰਬੰਧਕਾਂ ਦੀ ਹੋਵੇ ਪਰ ਹੀਰੇ ਵਰਗੀਆਂ ਜਾਨਾਂ ਅਜਾਈਂ ਚਲੇ ਜਾਂਦੀਆਂ ਹਨ। ਪੜ੍ਹੇ-ਲਿਖੇ ਨੌਜਵਾਨ ਨਹਾਉਂਦੇ ਹੋਏ, ਹਿਮਾਚਲ ਵੱਲ ਦਰਿਆਵਾਂ, ਨਹਿਰਾਂ, ਨਦੀਆਂ ਦੇ ਕੰਢੇ ਸੈਲਫੀਆਂ ਲੈਂਦੇ ਹੋਏ ਅਤੇ ਬੇੜੀਆਂ ਦੀ ਠੀਕ ਵਰਤੋਂ ਨਾ ਕਰਦੇ ਹੋਏ ਅਫ਼ਸਰ, ਮੁਲਾਜ਼ਮ, ਵਿਦਿਆਰਥੀ ਵਿਦੇਸ਼ਾਂ ਵਿਚ ਹੀ ਟੂਰ 'ਤੇ ਗਏ ਜਾਨਾਂ ਗੁਆ ਚੁੱਕੇ ਹਨ। ਹੋਰ ਤਾਂ ਹੋਰ ਕੀ ਘਰਾਂ ਵਿਚ ਵੀ ਟੱਬਾਂ, ਬਾਲਟੀਆਂ, ਖਾਲੇ, ਨਾਲੇ, ਛੱਪੜਾਂ, ਤਲਾਬਾਂ ਆਦਿ ਵਿਚ ਵੀ ਬਚੇ ਡੁੱਬ ਰਹੇ ਹਨ। ਸੋ, ਜਦੋਂ ਤੱਕ ਇਸ ਪਾਸੇ ਸਰਕਾਰ, ਪਰਿਵਾਰ, ਪ੍ਰਬੰਧਕ, ਸੁਧਾਰਕ ਨਿੱਜੀ ਤੌਰ 'ਤੇ ਤਵੱਜੋਂ ਨਾ ਦੇਣਗੇ ਤਾਂ ਇਹ ਸਿਲਸਿਲਾ ਜਾਰੀ ਰਹੇਗਾ। ਇਸ ਦੇ ਰੋਕਥਾਮ ਲਈ ਸਰਕਾਰਾਂ ਨੂੰ ਖ਼ਤਰਨਾਕ ਸਥਾਨਾਂ 'ਤੇ ਤੁਰੰਤ ਪਾਬੰਦੀ ਲਾਉਣੀ ਚਾਹੀਦੀ ਹੈ। ਦਰਿਆਵਾਂ, ਨਦੀਆਂ ਅਤੇ ਨਹਿਰਾਂ ਦੀ ਘਾਟ ਜਾਂ ਇਸ਼ਨਾਨ ਘਰ ਬਣਾਉਣੇ ਜ਼ਰੂਰੀ ਹਨ, ਜਿਨ੍ਹਾਂ ਨਾਲ ਸਰਕਾਰ ਨੂੰ ਪਿਕਨਿਕ ਪਾਰਕ ਦੀ ਆਮਦਨ ਵੀ ਹੋ ਸਕਦੀ ਹੈ ਅਤੇ ਖ਼ਤਰੇ ਤੋਂ ਬਚਿਆ ਵੀ ਜਾ ਸਕਦਾ ਹੈ। ਇਸ ਦੇ ਨਾਲ ਹੀ ਕਲੱਬਾਂ, ਸੁਸਾਇਟੀਆਂ, ਮਨੁੱਖੀ ਅਧਿਕਾਰ ਮੰਚਾਂ ਆਦਿ ਦੁਆਰਾ ਪਬਲਿਕ ਨੂੰ ਸਿੱਖਿਆ ਦੇ ਕੇ ਜਾਗਰੂਕ ਕਰਨ ਹਿਤ ਉਚਿਤ ਕਦਮ ਚੁੱਕਣੇ ਚਾਹੀਦੇ ਹਨ।

-ਰਘੁਵੀਰ ਸਿੰਘ ਬੈਂਸ
ਸੇਵਾਮੁਕਤ ਸੁਪਰਡੈਂਟ, ਸੇਵਾ ਸੁਸਾਇਟੀ, ਮਨੁੱਖੀ ਅਧਿਕਾਰ ਮੰਚ।

ਨਸ਼ਿਆਂ ਖ਼ਿਲਾਫ਼ ਇਕਜੁੱਟ ਹੋਣ ਦੀ ਲੋੜ

ਅੱਜ ਪੰਜਾਬ ਵਿਚ ਨਸ਼ਿਆਂ ਦੇ ਕਹਿਰ ਨੇ ਪੰਜਾਬੀਅਤ 'ਤੇ ਮਾਣ ਕਰਨ ਵਾਲੇ ਹਰ ਪੰਜਾਬੀ ਨੂੰ ਝੰਜੋੜ ਕੇ ਰੱਖ ਦਿੱਤਾ ਹੈ। ਸਾਡੇ ਦੁਸ਼ਮਣ ਸਮੁੱਚੇ ਪੰਜਾਬੀਆਂ ਨੂੰ ਸਰੀਰਕ ਅਤੇ ਮਾਨਸਿਕ ਤੌਰ 'ਤੇ ਰੋਗੀ ਤੇ ਹੀਣੇ ਬਣਾਉਣ 'ਤੇ ਤੁਲੇ ਹੋਏ ਹਨ। ਪੰਜਾਬ ਦਾ ਸਮੁੱਚਾ ਰਾਜਤੰਤਰ ਅਮਨ ਕਾਨੂੰਨ ਵਿਵਸਥਾ ਦੇ ਜ਼ਿੰਮੇਵਾਰ, ਸਮਾਜ ਸੇਵੀ ਸੰਸਥਾਵਾਂ, ਬੁੱਧੀਜੀਵੀ ਤੇ ਮਾਪੇ, ਡਰੱਗ ਮਾਫੀਆ ਦੁਆਰਾ ਚਲਾਏ ਜਾ ਰਹੇ, ਜੋ ਨਸ਼ਾ ਤੰਤਰ ਸਾਹਮਣੇ ਬੇਵਸ ਹੋ ਗਏ ਜਾਪਦੇ ਹਨ। ਭੁੱਕੀ, ਗਾਂਜਾ, ਚਰਸ ਅਫੀਮ, ਮਾਰਫੀਨ ਦੇ ਟੀਕੇ, ਹੈਰੋਇਨ, ਸਿੰਥੈਟਿਕ ਨਸ਼ੇ ਤੇ ਨਸ਼ੇ ਦੇ ਕੈਪਸੂਲ ਤੇ ਗੋਲੀਆਂ ਪੰਜਾਬ ਵਿਚ ਬਹੁਤ ਵਿਕਣ ਲੱਗ ਪਈਆਂ ਹਨ। ਸਭ ਤੋਂ ਜ਼ਿਆਦਾ ਕਹਿਰ ਚਿੱਟੇ ਨਾਂਅ ਦੇ ਨਸ਼ੇ ਨੇ ਮਚਾਇਆ ਹੈ। ਦੋ-ਚਾਰ ਖ਼ਬਰਾਂ ਰੋਜ਼ਾਨਾ ਨੌਜਵਾਨਾਂ ਦੀ ਚਿੱਟੇ ਦੀ ਓਵਰਡੋਜ਼ ਨਾਲ ਮੌਤਾਂ ਦੀਆਂ ਆਉਂਦੀਆਂ ਰਹਿੰਦੀਆਂ ਹਨ। ਪੰਜਾਬ ਸਰਕਾਰ ਅਤੇ ਸਮੁੱਚੇ ਪੰਜਾਬ ਦੇ ਹਿਤੈਸ਼ੀ ਵਰਗ ਨੂੰ ਇਸ ਮਹਾਂਮਾਰੀ ਵਿਰੁੱਧ ਇਕਮੁੱਠ ਹੋ ਕੇ ਸੰਘਰਸ਼ ਵਿੱਢਣਾ ਚਾਹੀਦਾ ਹੈ। ਨਸ਼ਿਆਂ ਦੀ ਗ੍ਰਿਫ਼ਤ ਵਿਚ ਆਏ ਨੌਜਵਾਨ ਅਸਲ ਦੋਸ਼ੀ ਨਹੀਂ ਹਨ, ਸਗੋਂ ਉਹ ਤਾਂ ਲੋਕ ਮਾਰੂ ਨਵੀਆਂ, ਆਰਥਿਕ, ਸਨਅਤੀ ਤੇ ਖੇਤੀ ਨੀਤੀਆਂ ਤੇ ਨਿੱਜੀਕਰਨ ਕਾਰਨ ਬੇਰੁਜ਼ਗਾਰੀ, ਮਹਿੰਗਾਈ, ਜਬਰ-ਜ਼ੁਲਮ ਦੇ ਸਤਾਏ ਹੋਣ ਕਾਰਨ ਇਸ ਰਾਹ ਤੁਰੇ ਹੋਏ ਹਨ। ਤਲੱਸੀਬਖ਼ਸ਼ ਸਰੀਰਕ ਅਤੇ ਮਾਨਸਿਕ ਤੌਰ 'ਤੇ ਇਲਾਜ ਕਰਨ ਲਈ ਢੁਕਵੇਂ ਪ੍ਰਬੰਧ ਕਰਕੇ ਹੀ ਸਿਹਤਮੰਦ ਕੀਤਾ ਜਾ ਸਕਦਾ ਹੈ।

-ਗੌਰਵ ਮੁੰਜਾਲ

ਵਿਦੇਸ਼ਾਂ ਵਿਚ ਜਾਣ ਦੀ ਹੋੜ

ਪਿਛੇ ਜਿਹੇ ਟੈਲੀਵਿਜ਼ਨ 'ਚ ਖ਼ਬਰ ਨਸ਼ਰ ਹੋਈ ਕਿ ਇੰਮੀਗ੍ਰੇਸ਼ਨ ਕੰਪਨੀ ਲੋਕਾਂ ਦੇ ਕਰੋੜਾਂ ਰੁਪਏ ਡੱਕਾਰ ਕੇ ਹੋਈ ਫਰਾਰ। ਪੰਜਾਬੀ ਵਿਦੇਸ਼ ਸਟੱਡੀ ਬੇਸ ਜਾਂ ਗ਼ੈਰ-ਕਾਨੂੰਨੀ ਤੌਰ 'ਤੇ ਜਾ ਕੇ ਉਥੇ ਪੱਕੇ ਹੋਣ ਦੀ ਤਾਂਘ ਵਿਚ ਜਾਂਦੇ ਹਨ। ਪਿੱਛੇ ਜਿਹੇ ਅਖ਼ਬਾਰ ਦੀ ਖ਼ਬਰ ਪੜ੍ਹੀ ਕਿ ਅਮਰੀਕਾ 'ਚ ਇਕ ਸਾਲ 'ਚ 97 ਹਜ਼ਾਰ ਭਾਰਤੀ ਗ਼ੈਰ-ਕਾਨੂੰਨੀ ਦਾਖ਼ਲ ਹੋਣ ਦੀ ਕੋਸ਼ਿਸ਼ ਕਰਦਿਆਂ ਫੜੇ ਗਏ ਸੀ। ਗ਼ੈਰ-ਕਾਨੂੰਨੀ ਟਰੈਵਲ ਏਜੰਟ ਭਾਰਤੀਆਂ ਕੋਲੋਂ ਮੋਟੀ ਰਕਮ ਲੈ ਮੈਕਸੀਕੋ ਦੇ ਬਾਰਡਰ ਰਾਹੀਂ ਉਨ੍ਹਾਂ ਨੂੰ ਪਾਰ ਕਰਵਾਉਂਦੇ ਹਨ ਤੇ ਇਹ ਕਿ ਅਮਰੀਕਾ ਵਿਚ ਝੂਠ ਬੋਲ ਰਾਜਸੀ ਸ਼ਰਨ ਲੈਂਦੇ ਹਨ। ਇਸ ਤਰ੍ਹਾਂ ਗ਼ੈਰ-ਕਾਨੂੰਨੀ ਵਸੀਲਿਆਂ ਨਾਲ ਜਾਂਦੇ ਸਮੇਂ ਅਨੇਕਾਂ ਭਾਰਤੀਆਂ ਦੀਆਂ ਮੌਤਾਂ ਵੀ ਹੋਈਆਂ ਹਨ। ਮਾਲਟਾ ਕਾਂਡ ਕਿਸੇ ਤੋਂ ਛੁਪਿਆ ਨਹੀਂ। ਫਿਰ ਵੀ ਭਾਰਤੀਆਂ ਵਿਚ ਬਾਹਰ ਦੀ ਹੌੜ ਲੱਗ ਗਈ ਹੈ, ਹਰ ਜਵਾਨ ਮੁੰਡਾ ਵਿਦੇਸ਼ ਵਿਚ ਦੇਖੋ-ਦੇਖੀ ਵਸਣਾ ਚਾਹੁੰਦਾ ਹੈ, ਜਦੋਂ ਕਿ ਪ੍ਰਵਾਸੀ ਬਿਹਾਰ ਉੱਤਰ ਪ੍ਰਦੇਸ਼ ਤੋਂ ਆ ਕੇ ਪੰਜਾਬ ਵਿਚ ਮਿਹਨਤ ਕਰ ਮੋਟੀ ਕਮਾਈ ਕਰ ਰਹੇ ਹਨ। ਜ਼ਮੀਨਾਂ ਦੇ ਮਾਲਕ ਵੀ ਆਪਣੇ ਮੁਲਕ ਵਿਚ ਮਿਹਨਤ ਨਹੀਂ ਕਰਦੇ, ਸਗੋਂ ਗੋਰਿਆਂ ਦੀ ਮਜ਼ਦੂਰੀ ਕਰ ਰਹੇ ਹਨ। ਇਹੀ ਹਾਲ ਰਿਹਾ ਤਾਂ ਪ੍ਰਵਾਸੀ ਹਰ ਖੇਤਰ ਵਿਚ ਪੰਜਾਬ ਵਿਚ ਕੰਮ ਕਰਨਗੇ ਤੇ ਉਨ੍ਹਾਂ ਦਾ ਹੀ ਰਾਜ ਹੋਵੇਗਾ।

-ਗੁਰਮੀਤ ਸਿੰਘ ਵੇਰਕਾ

ਸ਼ੌਕ ਦਾ ਮੁੱਲ ਕੋਈ ਨਾ

ਖੇਡ ਸੰਸਾਰ ਮੈਗਜ਼ੀਨ ਵਿਚ ਫੋਟੋਗ੍ਰਾਫ਼ਰ ਸ਼ਿੰਗਾਰਾ ਸਿੰਘ ਸ਼ੇਰਗਿੱਲ ਦੇ ਜੀਵਨ ਬਾਰੇ ਪੜ੍ਹਿਆ, ਮਨ ਨੂੰ ਵਧੀਆ ਲੱਗਾ। ਉਨ੍ਹਾਂ ਲੰਬਾ ਸਮਾਂ ਫੋਟੋਗ੍ਰਾਫ਼ੀ ਨੂੰ ਸਮਰਪਿਤ ਕੀਤਾ ਸੀ। ਉਨ੍ਹਾਂ ਇਸ ਨੂੰ ਕਿੱਤੇ ਵਜੋਂ ਨਹੀਂ, ਸਗੋਂ ਸ਼ੌਕੀਆ ਤੌਰ 'ਤੇ ਆਪਣੀ ਜ਼ਿੰਦਗੀ 'ਚ ਅਪਨਾਇਆ। ਜਿਵੇਂ ਕਹਾਵਤ ਹੈ 'ਸ਼ੌਕ ਦਾ ਮੁੱਲ ਕੋਈ ਨਾ' ਨੂੰ ਸਿੱਧ ਕਰ ਦਿੱਤਾ। ਫੋਟੋ ਦੁਆਰਾ ਮਨ ਦੀਆਂ ਇੱਛਾਵਾਂ ਨੂੰ ਪੂਰਾ ਕੀਤਾ। ਜਦੋਂ ਅਸੀਂ ਸ਼ੌਕ ਵਿਚ ਲਾਭ ਦੀ ਲਾਲਸ ਨੂੰ ਵੇਖਣ ਲੱਗ ਜਾਂਦੇ ਹਾਂ ਤਾਂ ਉਹ ਸ਼ੌਕ ਹੌਲੀ-ਹੌਲੀ ਮਨ ਵਿਚੋਂ ਵਿਸਰ ਜਾਂਦਾ ਹੈ। ਜ਼ਿੰਦਗੀ 'ਚ ਸ਼ੌਕ ਨੂੰ ਚਲਾਈ ਰੱਖਣ ਲਈ ਦ੍ਰਿੜ੍ਹ ਇਰਾਦੇ ਦੀ ਲੋੜ ਹੁੰਦੀ ਹੈ, ਜਿਸ ਦਾ ਸਬਕ ਸਾਨੂੰ ਸ਼ਿੰਗਾਰਾ ਸਿੰਘ ਵਰਗਿਆਂ ਤੋਂ ਮਿਲਦਾ ਹੈ, ਜੋ ਸਾਡੇ ਜੀਵਨ ਵਿਚ ਪ੍ਰੇਰਨਾ ਸਰੋਤ ਦਾ ਕੰਮ ਕਰਦੇ ਹਨ। ਜੇਕਰ ਤੁਸੀਂ ਕੋਈ ਸ਼ੌਕ ਰੱਖਦੇ ਹੋ ਤਾਂ ਪ੍ਰੇਰਨਾ ਲੈ ਕੇ ਜੀਵਨ ਵਿਚ ਜ਼ਿੰਮੇਵਾਰੀਆਂ ਨੂੰ ਨਿਭਾਉਂਦੇ ਹੋਏ ਹਮੇਸ਼ਾ ਅੱਗੇ ਵਧਦੇ ਜਾਓ।

-ਰਾਮ ਸਿੰਘ ਪਾਠ

ਰਿਸ਼ਤੇ ਹੋਏ ਖ਼ਤਮ

ਹਾਲ ਹੀ ਵਿਚ ਪੁੱਤਰ ਵਲੋਂ ਆਪਣੇ ਪਿਓ ਦੀ ਹੱਤਿਆ ਕਰਨ ਲਈ ਖ਼ਬਰ ਪੜ੍ਹੀ। ਪੁੱਤਰ ਆਨਲਾਈਨ ਗੇਮ 'ਚ 25 ਲੱਖ ਰੁਪਿਆ ਹਾਰ ਗਿਆ ਸੀ ਤੇ ਪਿਓ ਵਾਰ-ਵਾਰ ਉਸ ਤੋਂ 25 ਲੱਖ ਦਾ ਹਿਸਾਬ ਮੰਗ ਰਿਹਾ ਸੀ। ਪੁੱਤਰ ਨੇ ਆਪਣੇ ਪਿਓ ਨੂੰ ਚੰਡੀਗੜ੍ਹ ਪੀ.ਜੀ.ਆਈ. ਦਵਾਈ ਦਿਵਾਉਣ ਜਾਣ ਸਮੇਂ ਸਾਜਿਸ ਤਹਿਤ ਚਾਕੂ ਮਾਰ ਕੇ ਪਿਓ ਦਾ ਕਤਲ ਕਰ ਦਿੱਤਾ. ਉਸ ਨੇ ਰੌਲਾ ਪਾਇਆ ਕਿ ਅਣਪਛਾਤਿਆਂ ਉਸ ਦੀ ਕਾਰ ਦੇ ਸ਼ੀਸ਼ੇ ਤੋੜ ਕੇ ਉਸ ਦੇ ਪਿਓ ਦੀ ਗਰਦਨ 'ਤੇ ਲੋਹੇ ਦੇ ਸਰੀਏ ਨਾਲ ਵਾਰ ਕੀਤੇ ਹਨ। ਪੁਲਿਸ ਰਿਮਾਂਡ ਦੌਰਾਨ ਉਸ ਨੇ ਆਪਣਾ ਅਪਰਾਧ ਕਬੂਲ ਕਰ ਲਿਆ। ਦੋ ਕੁ ਮਹੀਨੇ ਪਹਿਲਾਂ ਪੁੱਤਰਾਂ ਵਲੋਂ ਕਹੀ ਮਾਰ ਕੇ ਆਪਣੇ ਪਿਓ ਦੀ ਹੱਤਿਆ ਦੀ ਖ਼ਬਰ ਵੀ ਪੜ੍ਹੀ ਸੀ। ਆਪਣੀ ਹੀ ਔਲਾਦ ਮਾਂ-ਬਾਪ ਦਾ ਕਾਤਲ ਬਣ ਰਹੀ ਹੈ। ਰਿਸ਼ਤੇ ਖ਼ਤਮ ਹੁੰਦੇ ਜਾ ਰਹੇ ਹਨ। ਘਰ ਵਿਚ ਰਹਿਣ ਲਈ ਬਜ਼ੁਰਗਾਂ ਨੂੰ ਥਾਂ ਤੱਕ ਨਹੀਂ ਹੈ। ਬਿਰਧ ਆਸ਼ਰਮ ਵਿਚ ਬਜ਼ੁਰਗ ਜਾ ਕੇ ਆਪਣਾ ਸਮਾਂ ਲੰਘਾ ਰਹੇ ਹਨ। ਮਾਂ-ਬਾਪ ਦਾ ਖ਼ੂਨ ਕਰਨ ਵਾਲੀ ਔਲਾਦ ਯਾਦ ਰੱਖੇ ਕਿ ਬੁਢਾਪਾ ਉਨ੍ਹਾਂ 'ਤੇ ਵੀ ਆਉਣਾ ਹੈ, ਜੋ ਬੀਜਾਂਗੇ ਉਹੀ ਵੱਢਣਾ ਪੈਣਾ ਹੈ।

-ਸੰਜੀਵ ਸਿੰਘ ਸੈਣੀ
ਮੋਹਾਲੀ।

ਦਲ ਬਦਲੂਆਂ 'ਤੇ ਇਤਬਾਰ ਨਾ ਕਰੋ

ਮੈਂ ਤਿੰਨ ਸੌ ਲੋਕਾਂ ਦੀ ਆਵਾਜ਼ ਬਣ ਕੇ 'ਅਜੀਤ' ਅਖ਼ਬਾਰ ਨੂੰ ਲਿਖ ਰਿਹਾ ਹਾਂ। ਸਾਡੀ ਰਾਇ ਹੈ ਕਿ ਦਲਬਦਲੀ ਦੇਸ਼ ਅਤੇ ਲੋਕਾਂ ਲਈ ਚੰਗੀ ਨਹੀਂ। ਜੇ ਕੋਈ ਐਮ.ਐਲ.ਏ. ਪਾਰਟੀ ਬਦਲ ਜਾਵੇ ਤਾਂ ਉਥੇ ਦੁਬਾਰਾ ਚੋਣ ਕਰਵਾਉਣ 'ਤੇ ਸਰਕਾਰ ਦਾ ਦੁਬਾਰਾ ਖਰਚ ਹੁੰਦਾ ਹੈ, ਜਿਨ੍ਹਾਂ ਲੋਕਾਂ ਨੇ ਕਿਸੇ ਲੀਡਰ ਨੂੰ ਕਿਸੇ ਪਾਰਟੀ ਲਈ ਚੁਣਿਆ ਹੋਵੇ, ਉਸ ਦੇ ਪਾਰਟੀ ਛੱਡਣ 'ਤੇ ਉਨ੍ਹਾਂ ਨੂੰ ਬਹੁਤ ਦੁੱਖ ਹੁੰਦਾ ਹੈ। ਲੀਡਰਾਂ ਨੂੰ ਲੋਕਾਂ ਦਾ ਵਿਸ਼ਵਾਸ ਨਾ ਗਵਾਉਣਾ ਚਾਹੀਦਾ। ਇਕ ਪਾਰਟੀ ਛੱਡ ਕੇ ਦੂਜੀ ਪਾਰਟੀ ਵਿਚ ਜਾਣ ਵਾਲੇ ਲੀਡਰ ਨੂੰ ਭਾਵੇਂ ਕਬੂਲ ਕਰ ਲਿਆ ਜਾਵੇ, ਪਰ ਜੇ ਉਹ ਦੁਬਾਰਾ ਉਸੇ ਪਾਰਟੀ ਵਿਚ ਘਰ ਵਾਪਸੀ ਕਹਿ ਕੇ ਮੁੜ ਆਉਂਦਾ ਹੈ ਤਾਂ ਪਾਰਟੀ ਪ੍ਰਧਾਨ ਵਲੋਂ ਉਸ ਨੂੰ ਦੁਬਾਰਾ ਆਪਣੀ ਪਾਰਟੀ ਵਿਚ ਜੀ ਆਇਆਂ ਕਹਿਣਾ ਗ਼ਲਤ ਹੈ। ਲੋਕਾਂ ਨੂੰ ਚਾਹੀਦਾ ਹੈ ਕਿ ਅਜਿਹੇ ਨੇਤਾ ਨੂੰ ਦੁਬਾਰਾ ਨਾ ਜਿਤਾਇਆ ਜਾਵੇ।

-ਪ੍ਰਿੰ. ਕਰਤਾਰ ਸਿੰਘ ਬੇਰੀ
6614, ਗਲੀ ਨੰ: 3, ਦਸਮੇਸ਼ ਨਗਰ, ਸ੍ਰੀ ਮੁਕਤਸਰ ਸਾਹਿਬ।